خانهاي كه «حاجی غفار» براي بچههايش به ارث گذاشته بود، آنقدر بزرگ بود که هر کدام از بچههایش در آن خانهاي بسازند و سقفي بالا ببرند كه مأمن خانوادهشان باشد و حياطي كه در آن خستگيهاي روزانهشان را به هالههاي نارنجي دم غروب آفتاب «سهده» بسپارند. در اين لحظه بود كه چشم در چشم هم ميدوختند و از سوي نگاههای هم، مهر و محبت جستجو ميكردند. بچههاي حاجی غفار كه …